حرم امامزاده با تقوا (ع) طهران در میدان تجریش قراردارد.مساحت ضریح مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد و حرم امام زاده باتقوا حدود ۳۰۰۰ متر مربع میباشد و تحت عنوان یکی‌از تبارک‌ترین امامزاده‌های اهل ایران شناخته میگردد. فضای امامزاده به نصیب‌های مختلفی تقسیم گردیده‌است که برخی از آن ها دیرین می باشند و برخی دیگر در روزگار بعداز انقلاب درست شده‌اند.
تاریخچه بنای امامزاده با تقوا (ع)
امامزاده با تقوا یکی‌از سابق‌ترین بناهای طهران میباشد و احتمال می‌رود در عصر ایلخانی (سال ۷۰۰ ه.ق) تشکیل شده باشد. ولی داده ها دقیقی درباره اینکه نخسین بار چه کسی ضریح حضرت پارسا را تشکیل داد، در اختیار وجود ندارد. در تاریخ آمده میباشد که در آدرس مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد سال ۱۲۱۰، یک کدام از فرزندان فتحعلی پاد شاه قاجار به اسم هلاکو، بنای امامزاده را نوسازی کرد. کاشی‌کاری گنبد و تغییر و تحول درب امامزاده از ضلع جنوبی به ضلع غربی، از اقدامات هلاکو بود. اخوی دیگر هلاکو به اسم شجاع‌السلطنته نیز مسجد، حسینیه و خزینه صحن شمالی امامزاده را ایجاد کرد.
در تراس ورودی بقاع، لوح مستطیلی خشتی وجود دارااست که اسم فتحعلی پادشاه روی آن حک گردیده‌است و عمر آن به سال ۱۲۱۰ بازمی‌شود. بارگاه مشبک و نقره فام مقبره نیز به وسیله میرزا سعید خان، وزیر کارها خارجه اواخر قاجار، وقف رزرو مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد گردیده‌است.
پس از شاهزادگان قاجار امامزاده به به عبارتی صورت باقی ماند تا در سال ۱۳۳۸ خیری به اسم حسن فداکار با دارایی فردی خویش، برای ترمیم گنبد امامزاده، مجدد آن را کاشی‌کاری کرد. آن گاه در سال ۱۳۶۸ گنبد به کلی تخریب و مرمت شد. گنبد نو تعالی‌خیس بود. در دهه ۸۰ نیز گلدسته‌های شماره تلفن مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد امامزاده در کنار گنبد قرار گرفت و باطن رواق‌ها نیز آیینه‌کاری شد.
حرم امامزاده با تقوا (ع) طهران در میدان تجریش قراردارد.مساحت ضریح مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد و حرم امام زاده باتقوا حدود ۳۰۰۰ متر مربع میباشد و تحت عنوان یکی‌از تبارک‌ترین امامزاده‌های اهل ایران شناخته میگردد. فضای امامزاده به نصیب‌های مختلفی تقسیم گردیده‌است که برخی از آن ها دیرین می باشند و برخی دیگر در روزگار بعداز انقلاب درست شده‌اند.
تاریخچه بنای امامزاده با تقوا (ع)
امامزاده با تقوا یکی‌از سابق‌ترین بناهای طهران میباشد و احتمال می‌رود در عصر ایلخانی (سال ۷۰۰ ه.ق) تشکیل شده باشد. ولی داده ها دقیقی درباره اینکه نخسین بار چه کسی ضریح حضرت پارسا را تشکیل داد، در اختیار وجود ندارد. در تاریخ آمده میباشد که در آدرس مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد سال ۱۲۱۰، یک کدام از فرزندان فتحعلی پاد شاه قاجار به اسم هلاکو، بنای امامزاده را نوسازی کرد. کاشی‌کاری گنبد و تغییر و تحول درب امامزاده از ضلع جنوبی به ضلع غربی، از اقدامات هلاکو بود. اخوی دیگر هلاکو به اسم شجاع‌السلطنته نیز مسجد، حسینیه و خزینه صحن شمالی امامزاده را ایجاد کرد.
در تراس ورودی بقاع، لوح مستطیلی خشتی وجود دارااست که اسم فتحعلی پادشاه روی آن حک گردیده‌است و عمر آن به سال ۱۲۱۰ بازمی‌شود. بارگاه مشبک و نقره فام مقبره نیز به وسیله میرزا سعید خان، وزیر کارها خارجه اواخر قاجار، وقف رزرو مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد گردیده‌است.
پس از شاهزادگان قاجار امامزاده به به عبارتی صورت باقی ماند تا در سال ۱۳۳۸ خیری به اسم حسن فداکار با دارایی فردی خویش، برای ترمیم گنبد امامزاده، مجدد آن را کاشی‌کاری کرد. آن گاه در سال ۱۳۶۸ گنبد به کلی تخریب و مرمت شد. گنبد نو تعالی‌خیس بود. در دهه ۸۰ نیز گلدسته‌های شماره تلفن مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد امامزاده در کنار گنبد قرار گرفت و باطن رواق‌ها نیز آیینه‌کاری شد.
مدل معماری خراسانی