بنای امامزاده در نگاه کلی از دو مسجد که هر دو مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد به مقبره امامزاده در نصیب میانی منتهی میگردند، درست شده میباشد. یک حرم هشت ضلعی که دارنده سردابی در نصیب زیرین میباشد، درین سازه وجود داراست که در طول صفویه تشکیل‌شده، ولی بنای اساسی آرامگاه در طی قاجاریه تاسیس گردیده و پیشرفته میباشد.
در حالتی‌که به در ورودی امامزاده بنگرید، ۸ بیت شعر اعتنا شما‌را به خویش جلب خواهد کرد. در‌این شعرها، اسم فتحعلی فرمانروا به وضوح نام برده و این نکته را میرساند که‌این آرامگاه در حین این پاد شاه قاجاری تاسیس شده است. اما از توصیفاتی که در «خبر نامه خاطرات عزیزالسلطان» آمده، می‌قدرت اخذ که‌این سازه در حین قاجاریه، یک آدرس مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد شیروانی به رنگ سبز نیز داشته میباشد که اما اکنون دیگر نیست.
گام به درون این آرامگاه و فضای معنوی زیبای آن که بگذارید، ضریحی بی آلایش در مقابل چشمان شما عرض اندام خواهد کرد. این بارگاه که به بارگاه جعفری آوازه دارااست، ارتفاع و عرضی به ترتیب موازی با ۲٫۵ متر و ۱٫۳۰ متر داراست. در حالتی که بر روی میله‌های این بارگاه مکان خالی پیدا نکردید، تعجب نکنید؛ چون اشخاص بخش اعظمی در زیارت از این امامزاده به بارگاه آن دخیل می بندند و شاید این شغل تبدیل به یک کدام از آداب زیارت از این زیارتگاه نیز گردیده است.
یک روزنه آهنی در کناره شمال شرقی این مقبره مشاهده میشود. این روزنه در واقع به نصیب سرداب گشوده می گردد. پیکر مطهر حضرت امامزاده داوود درین سرداب مدفون شد‌ه‌است.این سازه هم‌در حال حاضر در مالکیت سازمان اوقاف و کارها خیریه میباشد و به‌تیتر یک کدام از جاهای جذاب استان طهران، در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۵ هجری رزرو مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد خورشیدی و با شماره ۲۵۹ در فهرست اثرها ملی کشور‌ایران به تصویب رسیده میباشد.
آوازه مهم امامزاده داوود، به خیال و خاطر مسیر طاقت فرسا و کوهستانی آن میباشد. وقتی صرفا با امداد قاطرچی‌ها می شد این شیوه را درنوردید. حتی الان هم که مسیر شل و آسفالته‌‌ای چهت نیل به امامزاده کشیده گردیده، در انتهای مسیر ماشین‌‌رو، دست کم یک ربع بایستی رمز بالایی تندی را پیاده رفت.
مسیر کوهستانی و مشقت بار امامزاده داوود، ولی سبب دوچندان شدن لذت زیارت هم میشد و برای همین بود که یک کدام از نذرهای رایج در طهران قدیم، نذر زیارت امامزاده داوود شماره تلفن مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد بود.
بنای امامزاده در نگاه کلی از دو مسجد که هر دو مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد به مقبره امامزاده در نصیب میانی منتهی میگردند، درست شده میباشد. یک حرم هشت ضلعی که دارنده سردابی در نصیب زیرین میباشد، درین سازه وجود داراست که در طول صفویه تشکیل‌شده، ولی بنای اساسی آرامگاه در طی قاجاریه تاسیس گردیده و پیشرفته میباشد.
در حالتی‌که به در ورودی امامزاده بنگرید، ۸ بیت شعر اعتنا شما‌را به خویش جلب خواهد کرد. در‌این شعرها، اسم فتحعلی فرمانروا به وضوح نام برده و این نکته را میرساند که‌این آرامگاه در حین این پاد شاه قاجاری تاسیس شده است. اما از توصیفاتی که در «خبر نامه خاطرات عزیزالسلطان» آمده، می‌قدرت اخذ که‌این سازه در حین قاجاریه، یک آدرس مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد شیروانی به رنگ سبز نیز داشته میباشد که اما اکنون دیگر نیست.
گام به درون این آرامگاه و فضای معنوی زیبای آن که بگذارید، ضریحی بی آلایش در مقابل چشمان شما عرض اندام خواهد کرد. این بارگاه که به بارگاه جعفری آوازه دارااست، ارتفاع و عرضی به ترتیب موازی با ۲٫۵ متر و ۱٫۳۰ متر داراست. در حالتی که بر روی میله‌های این بارگاه مکان خالی پیدا نکردید، تعجب نکنید؛ چون اشخاص بخش اعظمی در زیارت از این امامزاده به بارگاه آن دخیل می بندند و شاید این شغل تبدیل به یک کدام از آداب زیارت از این زیارتگاه نیز گردیده است.
یک روزنه آهنی در کناره شمال شرقی این مقبره مشاهده میشود. این روزنه در واقع به نصیب سرداب گشوده می گردد. پیکر مطهر حضرت امامزاده داوود درین سرداب مدفون شد‌ه‌است.این سازه هم‌در حال حاضر در مالکیت سازمان اوقاف و کارها خیریه میباشد و به‌تیتر یک کدام از جاهای جذاب استان طهران، در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۵ هجری رزرو مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد خورشیدی و با شماره ۲۵۹ در فهرست اثرها ملی کشور‌ایران به تصویب رسیده میباشد.
آوازه مهم امامزاده داوود، به خیال و خاطر مسیر طاقت فرسا و کوهستانی آن میباشد. وقتی صرفا با امداد قاطرچی‌ها می شد این شیوه را درنوردید. حتی الان هم که مسیر شل و آسفالته‌‌ای چهت نیل به امامزاده کشیده گردیده، در انتهای مسیر ماشین‌‌رو، دست کم یک ربع بایستی رمز بالایی تندی را پیاده رفت.
مسیر کوهستانی و مشقت بار امامزاده داوود، ولی سبب دوچندان شدن لذت زیارت هم میشد و برای همین بود که یک کدام از نذرهای رایج در طهران قدیم، نذر زیارت امامزاده داوود شماره تلفن مسجد الزهرا احمد‌آباد مشهد بود.
مدل معماری خراسانی