مشاجره معماری مسجد فارغ از پرداختن به مسجد الزهرا احمدآباد مشهد تزیینات ناقص میباشد چون تزیینات جزو لاینفک معماری اهل ایران اسلامی میباشد و قسمت عمده ای از آن به تزیینات تخصیص یافته و کارایی عظیم و ارزشمندی در راستای هدف ها معماری مسجد اسلامی و حتیدر تکوین و دوام و بقای آن داراست.
این تزیینات میتواند مشمول کوچکترین اجزای معماری با کاربرد گونه های مصالح در بی آلایش ترین شکل ممکن تا کلی ترین و عمده ترین قسمت های معماری با گونه های و اقسام مصالح در بغرنج ترین صورت های متعدد هندسی و انتزاعی با طریق متعدد باشد. البته برهان و انگیزه به کار گیری از تزیینات برای معماری مسجد ذکر فضای آدرس مسجد الزهرا احمدآباد مشهد قدسی میباشد و در واقع هنرمند اسلامی با پیروی به مبانی فقهی و اعتقادی کوشش نموده با امداد این تزیینات فضای آهسته قسمت ، شیخ و معنوی تولید نماید از این رو با آشنایی بصری این تزیینات معماری تعریفوتمجید میگردد .
یک کدام از دسته های بدون نقص شامل تزیینات، مساجد در کشورایران و بناهای متبرکه وتک بناهای اصلی میباشند که شاخص های گونه های تزیینات و تجلی گر معماری اهل ایران اسلامی با دقت به نوع تمدن و جامعه مذهبی آن باشد . الگوهای دکوری ، به کل معنی ، بخشی از نامونشان معماری ما می باشند.
در حالتیکه لاماسوس (گاوهایی با سرهای ریش دار) را از دروازه ملت های تخت جمشید، نقوش و مقرنس های باشکوه را از معماری مسجد امام و یا این که الگوهای گنبد را از مسجد روضه خوان لطف الله حذف کنیم آنجاست که ادغام طبیعت و ساختار معماری انقطاع و نقص می گردد. نقوش تزیینی نقش بسزایی در ساختار نامونشان معماری ما داراست و در معماری مسجد در میان همگی هنرهای معماری اهل ایران از رده ویژه ای برخورداراست.
طرق دکوری شغل گردیده در معماری مسجد اولیه اسلامی قبل از هر چیز به جهت گوناگونی خویش چشمگیر میباشد. کاشی کاری، منبت کاری روی چوب، نگارگری و گچبری، آینه کاری، به کارگیری از مقرنس ها و کاربندی ها و… از تزیینات رایج بوده اند. سنگ تراشی بسیار کمتر فعالیت شدهاست.
از شیشه به رنگ های گوناگون بیشتر در پنجره ها مصرف شده، پنجره ها غالبا با سنگ یا این که گچ تزئینی مشبک گردیده بودند و عدم وضوح چشمگیری داشتند، احتمالا از قالی کوچک رزرو مسجد الزهرا احمدآباد مشهد ها و بافته ها نیز برای تزیین فایده گیری می گردیده شکوه و زیبایى معمارى ایرانى در عصر اسلامی به تزیینات ان بستگی دارااست این تزیینات که به صورت کاشی هفت رنگ و معرق، گچبری و آینه کاری و… به جلوه درآمده میباشد و دنیایی سرشار از زیبایی و ابداع را عرضه نموده است.
کاربندی و مقرنس :
هندسه و نقوش اسلامی، تجلی تقدس در معماری مسجد میباشد. نقوش شکسته هندسی یا این که گره و یا این که نقوش اسلیمی مانند مقرنس ها و کاربندی ها کلیه در تمدن و هنر اسلامی دارنده منزلت خاصی بوده و راز و سر بخش اعظمی در محتوا و مظاهر پیاده سازی آن ها مخفی میباشد. از همین رو این نقوش در معماری اهل ایران به ویژه در نمای مسجد کاربرد شماره تلفن مسجد الزهرا احمدآباد مشهد کلان ای پیدا کرده اند.
قانونی بندی:
قانونی بندی یک کدام از گونه های نحوه ها در پیاده سازی معماری سنتی و یک کدام از گونه های هنر کاربندی به حساب آورده می شود که با غرض تزیین و پوشش بناها جهت تقسیم سطح راز درب، زیرگنبد ، حیاط ها و… به اشکالی مانند شمسه ، ترنج پاباریک و هفتی تبدیل می گردند و در پروسه آجل با تزییناتی همانند کاشی هفت رنگ ، کاشی معرق و یا این که خشت و… پوشیده میشود.
کاشی و کاشی کاری :
ازآنجاکه صورتگری و مجسمه سازی و رسم انواع جاندار در اسلام مکروه شمرده گردیده است هنرمند مسلمان در تزیین مساجد صورت گل و گیاه را تغییر و تحول داده و حالتی نمادین به آنان بخشیده میباشد ، این دستور تشاتی از اعتنا به مقررات شرع مقدس و تقلید از آن به وسیله هنرمند مسلمان میباشد.
نکته پوسته دقت در اینجا این میباشد که آن ها دراین باره به اوصاف فردوس نیز نظری داشته اند. و درین راستا نقوش اسلیمی وارد کاشی کاری اهل ایران شد و این نقوش خوشگل در طرح کاشی سنتی که همواره زینت نصیب معماری این کشور به ویژه مساجد بوده میباشد به خیر و خوبی نمود یافته.
کاشی کاری در کشورایران از مهمترین مظاهر بروز مفاهیم معنوی و عرفان در هنر بهحساب میآید و طرح کاشی اهل ایران سنتی در تزیینات مساجد و اماکن مذهبی ما رکن اساسی را انجام می نماید ولی این تزیینات اکثر وقت ها در پیاده سازی نمای بیرونی مسجد کاربرد داشته میباشد ، اما در نمای داخلی مسجد هرچه بی آلایش خیس ، نیکو خیس میباشد و افراط دراین مورد ها نیز سیب تضعیف روح اسلامی در معماری مسجد شود. در معماری مسجد اهل ایران از کاشی دکوری به کارگیری میشد.
که سبب ساز به پیاده سازی های خیره و مسحور کننده دیوارها و سقف ها شدهاست و به کار گیری از کاشی فیروزه ای از قرن 10 به خیال و خاطر رنگ دوست داستنی فیروزه ای برای کاشی اهل ایران لعابدار شناخته شد هنرمندان آغاز به به کار گیری از تکنیک کاشی معرق در اواخر عصر ایلخانیان (قرن سیزدهم) کردند که در آن صفحه ها کاشی با برش کاشی ها با رنگ های متعدد براساس سرمشق و استعمال از گچ مایع تحت عنوان چسب ساختوساز شد